Ας σκεφτούμε, αδελφοί, ότι ο Δεσπότης του
σύμπαντος, που Τον υπακούουν όλα τα όντα, έκανε αυστηρή υπακοή στην
«κατά φύσιν» μητέρα Του, την Παναγία, που Τον βάσταξε στη μήτρα της
εννιά μήνες και Τον έθρεψε με το γάλα της.
Και σ’ εκείνη μεν είχε χρέος να υπακούει, σα γνήσιος γιος
της και σα νομοθέτης της πέμπτης εντολής του Δεκαλόγου, που λέει: «Να
σέβεσαι …τη μητέρα σου για να ζήσεις χρόνια ευτυχισμένος πάνω στη γη»
(Εξ. 20:12). Στον δίκαιο Ιωσήφ όμως δεν ήταν υποχρεωμένος να υπακούει,
γιατί δεν ήταν ο πραγματικός «κατά φύσιν» πατέρας του. Μολαταύτα, ο
Κύριος έκανε αδιάκριτη
υπακοή και στους δύο. Γι’ αυτό και ο ευαγγελιστής Λουκάς είπε: «Και ζούσε υποταγμένος σ’ αυτούς» (2:51).
Ο Κύριος με την υπερβολική Του υπακοή, ξεπέρασε όλους τους
ανθρώπινους κανόνες και τους φυσικούς νόμους. Σύμφωνα μ’ αυτούς, τα
παιδιά πρέπει να υποτάσσονται στους γονείς τους μέχρι ν’ αποκτήσουν
φρόνηση και διάκριση καλού και κακού· δηλαδή μέχρι να γίνουν δεκαπέντε ή
το πολύ είκοσι χρόνων, όπως είναι γραμμένο και στο βιβλίο των Αριθμών:
«Όσοι είναι από είκοσι χρονών και πάνω γνωρίζουν ποιο είναι το καλό και
ποιο είναι το κακό» (32:11). Μετά την ηλικία αυτή τα παιδιά είναι
ελεύθερα και αυτεξούσια. Ο Χριστός όμως δεν αρκέστηκε στον παραπάνω
κανόνα.
Διπλασίασε τα χρόνια της υπακοής προς τους γονείς και ήταν
υποταγμένος σ’ αυτούς τριάντα ολόκληρα χρόνια. Γι’ αυτό και ο άγιος
Γρηγόριος Νύσσης, εξηγώντας τα λόγια που είπε ο Κύριος στην Παναγία, στο
γάμο της Κανά –»Τι επεμβαίνεις εσύ στο δικό Μου έργο, Γυναίκα; Δεν ήρθε
ακόμα η ώρα Μου» (Ιωάν. 2:4)– λέει, πως ο Κύριος φάνηκε σα να
παραπονέθηκε στη μητέρα Του. Δηλαδή σα να της έλεγε: «Δεν έφτασαν τόσα
χρόνια που έκανα υπακοή; Ζητάς ακόμα να κάνω ό,τι μου λες;
Δεν ήρθε η ώρα να γίνω κι εγώ ελεύθερος και αυτεξούσιος;». Παρ’ όλ’
αυτά, πάλι υπάκουσε σ’ αυτήν και έκανε εκείνο που Του ζήτησε, δηλαδή το
νερό κρασί.
Ο Χριστός μας, υποτασσόταν και υπάκουε στους γονείς Του μ’ όλη Του
την προθυμία, μ’ όλη Του τη χαρά, μ’ όλη Του την αγάπη, με απόλυτη
ταπείνωση, χωρίς κανένα γογγυσμό και χωρίς καμιά εσωτερική ή εξωτερική
αντιλογία. Και αμέσως εκτελούσε όχι μόνο τις ελαφριές υπηρεσίες, αλλά
και τις πιο βαριές και κοπιαστικές· όχι μόνο τις ευπρεπείς και σπουδαίες
εργασίες, μα και τις πιο ευτελείς και ταπεινές.