"Ἡ κρίση ἡ μεγάλη δὲν εἶναι ποὺ ἀλώσαμε τὴν ψυχή μας. Εἶναι ποὺ τὴν παραδώσαμε μόνοι μας"

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἐν μέσω κρίσης" τῆς Μαρίας Μουρζά τῶν Ἐκδόσεων "Ἄθως" 

Διατελοῦμεν ἐν μέσω κρίσης! Ἐκεί πού πρὸς στιγμὴν μένουμε ἐνεοὶ καὶ ἀποσβολωμένοι. Ἐκεί πού κόβουμε ταχύτητα, χαμηλώνουμε τοὺς τόνους καὶ ρωτᾶμε: Γιατί; Πῶς ἔγινε καὶ φτάσαμε στοῦ γκρεμοῦ τὸ χεῖλος; Ποιὸς εὐθύνεται γιὰ τὴ στραβοτημονιά; Ποιὸς θὰ χρεωθεῖ τὸ ἀτύχημα; Ποιὸς θὰ χρεωθεῖ τὴν ἐθνικὴ συμφορά; Κοιτᾶς καὶ λές: Ποῦ εἶναι ἡ Ἑλλάδα μας; Ποῦ εἶναι οἱ Ἕλληνες; Ποῦ μᾶς πούλησαν; Ποιοὶ μᾶς ἀγόρασαν; Ποιοὶ θὰ δώσουν λόγο γιὰ τὴν ἀγοραπωλησία; Χιλιάδες ἀπελπισμένες κραυγὲς σὰ σεισμικὲς δονήσεις... Προεόρτια μεγάλου σεισμοῦ;

Πώς η δοκιμασία γίνεται χαρά:

Συχνά συμβαίνει στην ζωή μας να εισερχόμαστε στο καμίνι των δοκιμασιών και των θλίψεων.

Είτε από δική μας υπαιτιότητα είτε λόγω του ανεξιχνίαστου μυστηρίου της παναγάπης του Θεού που «οικονομικώς» τις επιτρέπει να συμβαίνουν για την δική μας πνευματική ωφέλεια.

Ο Αγ. Ισαάκ ο Σύρος έλεγε σχετικά: «Οι δοκιμασίες είναι η τιμή που δέχεται η ψυχή παρά της μεγαλειότητος του Θεού». Έτσι, «ἡ στενή καί τεθλημένη ὁδός» είναι η οδός των Αγίων που εκούσια την βάδισαν για να εκδηλώσουν την ακλόνητη και αμέριστη αγάπη τους προς τον πανάγαθο Θεό.

Επομένως γιατί ο σύγχρονος χριστιανός αγωνιά, αγχώνεται, φοβάται και αποστρέφεται τρομοκρατημένος ακόμη και στην ιδέα να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς και της θλίψεις της ζωής; Τί είναι αυτό που τον φοβίζει; Πρωταρχικό ρόλο παίζει το σύγχρονο πνεύμα των καιρών του «όλα εύκολα και γρήγορα». Το πνεύμα της φιλαυτίας και της φιλοσωματίας.

Ν. Χαλαζιάς: Γιατί πρέπει τα Θρησκευτικά να είναι υποχρεωτικό μάθημα στο σχολείο;

Πολύ μελάνι χύνεται τελευταία για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία (Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια). Στο Υπουργείο Παιδείας τείνει να κυριαρχήσει η άποψη ότι το μάθημα πρέπει να πάρει τη μορφή της Θρησκειολογίας και να πάψει να επικεντρώνεται στο Χριστιανισμό. Η άποψη αυτή επικαλείται τον ουδέτερο χαρακτήρα του κράτους, το οποίο κατά συνέπεια δεν μπορεί να επεμβαίνει σε ζητήματα πίστης των πολιτών του.

Αλλά, αν δεν απατώμαι, κράτος ουδέτερο δεν υπάρχει. Ο ταξικός του χαρακτήρας, έστω και σε τελευταία ανάλυση – για να θυμηθούμε και τον Αλτουσέρ – είναι δεδομένος. Συνεπώς δεν μπορεί κανείς να επικαλείται την δήθεν ουδετερότητα του κράτους επιλεκτικά.

Υποστηρίζω ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να διδάσκεται υποχρεωτικά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές για τους εξής λόγους:

Ἡ νέα σκλαβιὰ τῆς Ἑλλάδος

Ἀφοῦ ἐξαπάτησε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἡ παρούσα Κυβέρνηση, ὑποσχόμενη λύτρωση ἀπὸ τὴ δεινὴ οἰκονομική του κατάσταση – ὁδηγώντας τον ὅμως σὲ ἀκόμη δεινότερες συνθῆκες – ἐπιχειρεῖ τώρα, συνεχίζοντας καὶ ἐπιτείνοντας τὴν πολιτικὴ τῶν προηγούμενων Κυβερνήσεων, νὰ τοῦ ἀλλάξει κυριολεκτικὰ τὴν πίστη, σχεδιάζοντας σταδιακὸ ἀποχριστιανισμὸ τῆς Παιδείας.

Aὐτὸ σημαίνουν οἱ ἀλλαγὲς ποὺ εἰσηγεῖται ἡ Ἐπιτροπὴ Ἐθνικοῦ Διαλόγου τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας μετὰ ἀπὸ ἕναν προσχηματικὸ διάλογο μὲ τοὺς ἐμπλεκόμενους φορεῖς. Διότι, κατὰ τὰ γραφόμενα στὰ Μέσα Ἐνημερώσεως, μεταξὺ τῶν ἄλλων προτείνει: Κατάργηση τῶν μαθητικῶν παρελάσεων στὶς ἐθνικὲς Ἑορτές, κατάργηση τῆς προσευχῆς στὰ Σχολεῖα καὶ κατάργηση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν.....

Ἀπό τήν προσευχή παίρνουμε κουράγιο κ. Φίλη!

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης, πού συνεχῶς «βάλλει κατά ριπάς», κυρίως σέ θέματα Ὀρθόδοξης πίστης καί ζωῆς, μᾶς «διαφώτισε» ὅτι: «δέν εἶναι» -δά- «καί ἁμαρτία μιά μέρα νά μήν ξεκινήσει μέ προσευχή στό Σχολεῖο» ! Και «ἄς μήν ἔχουμε καί τόση ὁμοιομορφία», «δέν θέλουμε φετφάδες».

Ἄς μάθει, λοιπόν, ὁ κ. Φίλης, ὅτι εἶναι ἀπύθμενη ἡ Χάρη, ἡ χαρά, ἡ δύναμη καί τό κουράγιο γιά τίς δυσκολίες τῆς κάθε ἡμέρας, πού παίρνει τό κάθε παιδί ἤ ὁ Δάσκαλος πού ξεκινάει τή μέρα του μέ τήν πρωϊνή προσευχή...

Ἄς μάθει ὁ κ. Φίλης, ὅτι ἡ πρωϊνή προσευχή δέν εἶναι μιά τυπική διαδικασία, ἕνας ἐπιβεβλημένος «φετφάς», ὅπως ὁ ἴδιος τήν ἀποκάλεσε, σάν αὐτούς πού κατά γράμμα ἀκολουθοῦν μοιρολατρικά οἱ μουσουλμάνοι, άλλά μιά ἐνσυνείδητη πράξη ἐλευθερίας, εὐγνωμοσύνης, ὁμολογίας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ , καί συνειδητοποίησης τῶν....