- Από Dogma
Αρχιερατική
Σύνοδο θυμάται αύριο η Εκκλησίας μας. Είναι εκείνη που το 451 μ.Χ.
έγινε στην Χαλκηδόνα και την συγκρότησαν εξακόσιοι πενήντα επίσκοποι.
Ταλαιπωρήθηκε ο Χριστός όσο ήταν στην γη! Ταλαιπωρείται και η Εκκλησία
Του από τις λαθεμένες διδασκαλίες για το πρόσωπό Του, αιώνες τώρα.
Πολύ εύστοχα θα ακούσουμε τον Χριστό να μιλά αύριο στο Ευαγγέλιο για αλλοίωση της διδασκαλίας Του. Ήξερε ότι θα συμβεί, ότι θα διαστρεβλωθεί εκούσια από τους αιρετικούς, ακούσια από την βιωτή μας. Ο Ευτυχής δίδασκε ότι η ανθρώπινη Φύση του Ιησού απορροφήθηκε πλήρως από την θεία και έτσι ήταν μόνο τέλειος Θεός, είχε μια φύση πλέον. Για τον λόγο αυτό η αίρεση ονομάστηκε «μονοφυσιτισμός». Η ιερατική του ιδιότητα έδινε κύρος στην επινόησή του και ευκαιρία για διδασκαλία.
Ακραία και προσωπική η θεωρία του γι΄ αυτό και καταδικάστηκε συνοδικά. Δόθηκε τέλος με αυτόν τον τρόπο σε μια θεολογική διαμάχη δεκαετιών. Το δε θαύμα της Αγίας Ευφημίας ήταν η απόδειξη ποιοι αποφάσισαν σωστά και εδογμάτισαν. Ένα θαύμα θα σώζει πάντα τη ζωή μας, πνευματική ή σωματική, ως θεία επέμβαση και υπόδειξη πού υπάρχει η ορθή απόφαση.
Για μια ακόμη φορά βλέπουμε τους άρχοντες να αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για την σύγκλιση της Συνόδου. Ο Αυτοκράτορας Μαρκιανός και η σύζυγός του Αυγούστα Πουλχερία ενδιαφέρθηκαν ο λαός τους να ζει στο φως και όχι στο σκοτάδι. Βοήθησαν να λάμψει η αλήθεια.
Το πλήθος των Επισκόπων – Μελών της Συνόδου δείχνει πόσο είχε διαδοθεί το μήνυμά του χριστιανισμού, ακόμα και στην πατρίδα μας την Ελλάδα. Είναι εκείνο το ποτάμι που με πηγή την Πεντηκοστή καταλήγει διαχρονικά στη θάλασσα της σωτηρίας και περιμένει να το πλεύσουν όλους όσους πιστεύουν και διδάσκουν ορθά. Αντίθετα, οι κινήσεις στους παραποτάμους των ψευδοδιδασκαλιών έχουν σίγουρο το τέλος, τη συντριβή στους καταρράκτες της αίρεσης και η απώλεια είναι αναπόφευκτη. Το προείπε ο Χριστός, όταν μιλούσε για καταδίκη όσων θα αλλοιώσουν στο ελάχιστο την διδασκαλία Του. Ενώ αντίθετα η σωτηρία θα ανήκει σε όσους κρατήσουν τα λόγια Του στο ακέραιο και αξιοποιήσουν τα έργα Του στο έπακρο. Αυτά θα ακούσουμε στο αυριανό Ευαγγέλιο ως υπόμνηση του χρέους μας και της ευθύνης μας, απέναντι στους άλλους και στον εαυτό μας, ανάλογα με τη θέση που κατέχουμε στην Εκκλησία.
Εμείς πλέον σε τι Χριστό πιστεύουμε; Υπάρχει το ερώτημα, γιατί εκφράζουμε την όποια πίστη μας σε Εκείνον περιστασιακά και καιροσκοπικά, σπάνια καρδιακά και συνειδησιακά. Τα έργα μας δεν ταυτίζονται με όσα ήθελε ο Χριστός. Ο νόμος του ισχυρότερου ισχύει παντού και πάντα και πλέον ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλον, αντί να συναγωνίζεται με αυτόν, αφού τα προβλήματα και οι προκλήσεις της ζωής είναι κοινά για όλους, απλά έχουν άλλες μορφές και έκφραση ανά περίπτωση. Ίδιος είναι σε όλους ο πειρασμός, η αμαρτία.
Το χριστολογικό δόγμα που διατύπωσε η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος είναι πίστης οριοθέτηση. Ξέρουμε πλέον ποιόν πιστεύουμε και γιατί Τον πιστεύουμε. Είναι ο Χριστός τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Το πώς τον πιστεύουμε ανήκει πλέον στην δική μας βούληση και ελευθερία. Χωρίς να σημαίνει ότι είναι και ο σωστός τρόπος, αυτός που επιλέγουμε.
Η συνάντηση των Πατέρων που θα θυμηθούμε αύριο αντιμετώπισε άλλη μια λαθεμένη διδαχή, όπως έκαναν και οι προηγούμενες ή και οι επόμενες ανάλογες. Η αίρεση αντιμετωπίστηκε, η εμμονή καταδικάστηκε, η ορθοδοξία έλαμψε. Τότε με συνέλευση επισκόπων, πάντα στην συνείδηση της Εκκλησίας.
